Πανελλήνιες 2018: Ανατροπές στις βάσεις 2018

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ 2018 – ΒΑΣΕΙΣ 2018 : Δυσκολότερη αναμένεται να είναι φέτος η εισαγωγή σε σχολές των πανεπιστημίων της Αθήνας, καθώς ανεξάρτητα από την ευκολία ή τη δυσκολία των Πανελλαδικών Εξετάσεων του Ιουνίου, η απουσία ΤΕΙ από την Αττική αναμένεται να αυξήσει το ενδιαφέρον για τα ΑΕΙ της.

Η δημιουργία του νέου Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, εκτός από τις αλλαγές που θα φέρει στον φετινό αριθμό των εισακτέων, φαίνεται ότι αλλάζει και το τοπίο των βάσεων εισαγωγής τα Ιδρύματα Ανώτατης Εκπαίδευσης της χώρας. Εκτός όμως από τα… παράδοξα δεδομένα που διαμορφώνονται μετά την ψήφιση του νέου νόμου, φέτος έχουμε για πρώτη φορά μετεγγραφές από ΤΕΙ σε Πανεπιστήμιο. Και αυτό επειδή, όπως αναφέρεται στο άρθρο 5 παραγρ. 8 του νέου νόμου, «οι εκκρεμείς μετεγγραφές υποψηφίων του έτους 2017-18 στα τμήματα συγχωνευόμενων τμημάτων ΤΕΙ συνεχίζονται κανονικά με τμήματα υποδοχής τα αντίστοιχα τμήματα του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής». Ετσι, οι φετινοί αιτούντες μετεγγραφής στα ΤΕΙ Αθήνας ή Πειραιά (από τα οποία δημιουργήθηκε το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής) φαίνεται ότι είναι οι… τυχεροί της χρονιάς, καθώς μπήκαν σε τμήματα με χαμηλές βάσειςκαι θα σπουδάσουν τελικά σε πανεπιστήμιο με βάσεις υψηλότερες.

Πανελλήνιες 2018: Τα πάντα για τις Πανελλαδικές εξετάσεις

ΤΟ ΝΕΟ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΟ. Το νέο Ιδρυμα αναμένεται να δεχτεί την επόμενη χρονιά τους πρώτους εισακτέους του, με το άγχος να μετατίθεται φέτος και στις οικογένειες με παιδιά στην Α’ τάξη του Λυκείου, καθώς σε εκκρεμότητα παραμένει το θέμα του νέου εξεταστικού συστήματος που θα εφαρμοσθεί όταν θα βρίσκονται στην τρίτη τάξη του και θα είναι υποψήφιοι για τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Αλλωστε ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου έχει δηλώσει ότι το νέο εξεταστικό σύστημα θα εφαρμοσθεί το 2020, ενώ πριν από αυτόν ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής Γεράσιμος Κουζέλης δήλωνε ότι το νέο Εξεταστικό πρέπει να ανακοινωθεί σίγουρα μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου 2018, καθώς «θα πρέπει μαθητές και εκπαιδευτικοί στις αρχές του 2018 να γνωρίζουν τα βήματα που θα οδηγήσουν σε ένα νέο σύστημα πρόσβασης στα ΑΕΙ». Πάντως, κάτι τέτοιο δεν έγινε… Οσον αφορά τη φετινή εξεταστική διαδικασία, τα δεδομένα φαίνεται ότι αλλάζουν, αφού πολλοί υποψήφιοι οι οποίοι παραδοσιακά θα επέλεγαν πολυτεχνικά τμήματα της περιφέρειας σε ελκυστικές ειδικότητες (πολιτικών μηχανικών, μηχανολόγων μηχανικών και ηλεκτρολόγων μηχανικών) είναι εξαιρετικά πιθανό να δηλώσουν φέτος στα μηχανογραφικά δελτία τους ως «δεύτερη επιλογή» μετά τις σχολές του ΕΜΠ, όχι τα τμήματα πολυτεχνικών σχολών της επαρχίας, αλλά τμήματα του νέου πανεπιστημίου. Ανεξαρτήτως με το ότι το επιστημονικό τους επίπεδο αντιστοιχεί σε εκείνο της Τεχνολογικής Εκπαίδευσης. Με τον τρόπο αυτό, οι βάσεις του 2018 θα διαμορφωθούν με διαφορετικά κριτήρια ζήτησης από εκείνα της περασμένης χρονιάς.

Πανελλήνιες 2018: Αλλαγές στις αιτήσεις

ΟΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ. Αναδιάταξη των βάσεων αναμένεται όμως και από την κατάργηση του επιστημονικού πεδίου των παιδαγωγικών σχολών, οι οποίες εντασσόμενες στα υπόλοιπα αναμένεται να παρουσιάσουν φέτος σημαντική άνοδο. Μία ακόμη παράμετρος που πρέπει να επισημανθεί είναι η μαζική ροή μετεγγραφόμενων φοιτητών την ερχόμενη χρονιά σε όλα τα περιζήτητα πανεπιστήμια των αστικών κέντρων. Ο νέος νόμος περί μετεγγραφών που ψηφίστηκε από το υπουργείο Παιδείας αναμένεται κυριολεκτικά να «βουλιάξει» τα προγράμματα των πανεπιστημίων που εδρεύουν στα αστικά κέντρα με άμεσο αποτέλεσμα την υποβάθμιση των εκπαιδευτικών τους αποτελεσμάτων και την απογύμνωση των τμημάτων περιφερειακών πανεπιστημίων. Φέτος εξάλλου δεν υπάρχει κανένας ποσοτικός περιορισμός στς μετεγγραφές φοιτητών προς το κέντρο, σύμφωνα με Τα Νέα.

Πανελλήνιες 2018: Δείτε πότε ξεκινούν οι δηλώσεις συμμετοχής

ΕΠΑΛ για παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες

Το πρώτο ειδικό επαγγελματικό γυμνάσιο και λύκειο που απευθύνεται σε παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες είναι γεγονός και βρίσκεται στην περιοχή του Ψυρή. Στα επίσημα εγκαίνια του νέου, κατασκευασμένου με τις πιο σύγχρονες προδιαγραφές σχολείου βρέθηκαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος, ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου και ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης. «Η Αθήνα χρειαζόταν ένα ειδικό γυμνάσιο και λύκειο, ήταν χρέος στα παιδιά μας και αποτελεί σύμβολο για τις ίσες ευκαιρίες που όλοι δικαιούνται στην εκπαίδευση» τόνισε στον χαιρετισμό του ο Καμίνης ενώ επεσήμανε ότι ο Δήμος Αθηναίων με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου που ελήφθη παμψηφεί ζήτησε επιτακτικά τη δημιουργία ενός τέτοιου σχολείου.

Πηγή :  iPaideia.gr

Read More

Γαβρόγλου: Με βαθμό απολυτηρίου «10» και πάνω μπαίνεις σε όποιο ΑΕΙ θέλεις

Γαβρόγλου: Με βαθμό απολυτηρίου «10» και πάνω μπαίνεις σε όποιο ΑΕΙ θέλεις 

Οι Πανελλαδικές αλλάζουν σε «Κεντρικά Οργανωμένες Εξετάσεις» – «Κλειστός» ο αριθμός των εισακτέων μόνον σε Ιατρικές και Πολυτεχνικές Σχολές – Και δημιουργία νέων τμημάτων προανήγγειλε ο υπουργός

Δεν έχουν τέλος τα επεισόδια στο σήριαλ Πανελλαδικές Εξετάσεις. Ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου σχετικά με το νέο σύστημα εισαγωγής για τα ΑΕΙ που θα εφαρμοστεί τον Ιούνιο του 2020, μιλώντας στο κρατικό ραδιόφωνο τόνισε: “Ο τρόπος που θα παίρνει το απολυτήριο είναι με ένα σύνολο διεργασιών, όπως οι εργασίες τα ολιγόλεπτα τεστ, οι εξετάσεις των τετραμήνων και οι βαθμοί των Κεντρικών Εξετάσεων σε κάποια μαθήματα .Όλα αυτά θα συνυπολογίζονται και θα διαμορφώνουν μια βαθμολογία.

Οι Πανελλήνιες Εξετάσεις, ένα κομμάτι τους θα είναι ενταγμένες μέσα στη διαδικασία απόκτησης του απολυτηρίου. Όλα αυτά θα έχουν ένα ποσοστό. Το σύνολο αυτών θα βγάζει τον τελικό βαθμό του απολυτηρίου Γ Λυκείου”.

Ο κ. Γαβρόγλου είπε επίσης για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια οτι: “ Με το απολυτηρίου του Λυκείου που θα είναι πάνω από τη βάση οι κάτοχοι που θέλουν να σπουδάσουν σε μια σχολή, εμείς με μια μελέτη που κάνουμε τώρα θα το διασφαλίζουμε ότι θα μπορέσει να το σπουδάσει. Για παράδειγμα ένα κάποιος θέλει να σπουδάσει Ιστορία και έχει απολυτήριο τουλάχιστον 10 θα μπορέσει να σπουδάσει Ιστορία και να μη βρεθεί στην 38η επιλογή του που είναι χρηματοοικονομικά για παράδειγμα”.
Τα παραπάνω θα ισχύουν για όλες τις σχολές εκτός από τις Ιατρικές και Πολυτεχνικές. Για τις σχολές αυτές θα υπάρχει κλειστός αριθμός εισακτέων. Ο αριθμός των θέσεων γι αυτές τις σχολές θα ισχύσει ότι ισχύει και σήμερα . Οι υποψήφιοι που θέλουν να εισαχθούν στις Ιατρικές και Πολυτεχνικές Σχολές θα πρέπει να είναι πολύ καλοί στα μαθήματα. Να έχουν υψηλό βαθμό απολυτηρίου και θα βρούμε και κάποιους πρόσθετους τρόπους που τους συζητάμε. Δεν είναι τόσο απλό , θα είναι πιο απαιτητικό”.

Για να προσθέσει: “Εάν υπάρξει μεγαλύτερη ζήτηση από τη δυνατότητα απορρόφησης σε κάποιους τομείς εκπαίδευσης, θα δημιουργηθούν νέα τμήματα, προανήγγειλε ο υπουργός Παιδείας .
Και τόνισε: “Για παράδειγμα εάν σήμερα στην ιστορία έχουν 200 θέσεις και βάσει μελέτη που κάνουν δείξει ότι 300 ήθελαν να σπουδάσουν Ιστορία δεν θα “μπουκάρουμε” τα άλλα 100 παιδιά στα ήδη υπάρχοντα τμήματα, αλλά θα δημιουργήσουμε καινούργια τμήματα. Και τόνισε οτι υπάρχει κόσμος που μένει έξω από τα Πανεπιστήμια γιατί υπάρχει κλειστός αριθμός εισακτέων.
Τέλος του μήνα θα βάλουμε σε μια ηλεκτρονική πλατφόρμα το Σχέδιο όπως θα έχει διαμορφωθεί και θα καλέσουμε τον οποιονδήποτε να κάνει σχόλια, προτάσεις κλπ, έχοντας και μια ομάδα στο υπουργείο που θα απαντά σε πραγματικό χρόνο στους σχολιογράφους. Δηλαδή θα κάνει κάποιος ένα σχόλιο και θα λαμβάνει απάντηση όπως “ενδιαφέρουσα άποψη θα την ενσωματώσουμε” ή “διαφωνούμε γι αυτούς τους λόγους”.

Ο κ. Γαβρόγλου επεσήμανε οτι οι αλλαγές στο σύστημα πρόσβασης στα ΑΕΙ θα ισχύουν τον Ιούνιο του 2020 για να τονίζει οτι” Με ορισμένα κόμματα έχουμε άτυπες συζητήσεις πάρα πολύ θετικές και με ορισμένα κόμματα παρόλες τις προσπάθειες που κάναμε δεν υπάρχει καμία επαφή και κυρίως δεν υπάρχει καμία αντίδραση από τη δική τους πλευρά”, σύμφωνα με το protothema.gr.

Read More

Σταδιακά, η ελεύθερη πρόσβαση στα Πανεπιστήμια με βάση το απολυτήριο του Λυκείου

«Οι μεγάλες αλλαγές στο Λύκειο και στο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ»

Συντάκτης: Αννα Ανδριτσάκη

Kατάργηση κλειστού αριθμού εισακτέων, νέο Λύκειο, αναβάθμιση απολυτηρίου. Είναι τα τρία βασικά χαρακτηριστικά που σηματοδοτούν τη μεγάλη παρέμβαση που επιχειρείται στο σύστημα εισαγωγής στα ανώτατα Ιδρύματα. Στόχος, να ανοίξει «η προοπτική ελεύθερης πρόσβασης με βάση το απολυτήριο του Λυκείου», δηλώνει στην «Εφ.Συν.» ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου.

Δεν θα αργήσει η δημοσιοποίηση του σχεδίου για Λύκειο-εξεταστικό. Θα ξεκινήσει και «ζωντανός διάλογος» σε πλατφόρμα του υπουργείου όπου ομάδα ειδικών θα απαντά άμεσα σε ερωτήσεις και προτάσεις. Για την κατάργηση του κλειστού αριθμού εισακτέων, ο κ. Γαβρόγλου τονίζει: «Δεν μπορεί να γίνει αν δεν ιδρυθούν νέα Τμήματα, αν δεν στελεχωθούν και αν δεν αρχίσει να λειτουργεί το νέο σύστημα με το νέο Λύκειο».

Πολλά, όμως, φαίνεται ότι θα εξαρτηθούν από τη μελέτη που πραγματοποιείται αυτό το διάστημα σχετικά με τις επιλογές σχολών των υποψηφίων. Δεν αποκλείεται να δούμε πολύ νωρίτερα σε ορισμένα Τμήματα να ανοίγει ο αριθμός των εισακτέων. Παράλληλα, τα ΑΕΙ της χώρας αναδιοργανώνονται. Αν ορισμένα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ ολοκληρώσουν γρήγορα τις συνέργειές τους, τότε θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν στο μηχανογραφικό του 2018, δηλώνει ο κ. Γαβρόγλου. Οπως, δηλαδή, έγινε με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, το οποίο θα αρχίσει να λειτουργεί από την 1η Ιανουαρίου 2018.

• Με τέσσερα μόνον μαθήματα θα παίρνουν απολυτήριο από φέτος τα παιδιά;

Σύμφωνα με την πρόταση του ΙΕΠ, για τη φετινή Γ’ Λυκείου η μόνη αλλαγή αφορά τις εξετάσεις στο τέλος της χρονιάς. Δηλαδή για να πάρει κάποιος απολυτήριο Λυκείου, συνυπολογίζονται οι βαθμοί όλων των μαθημάτων, οι οποίοι θα προκύπτουν, όπως πάντα, από πολλούς και διαφορετικούς τρόπους αξιολόγησης (συμμετοχή στην τάξη, εργασίες, ολιγόλεπτα τεστ, ωριαία διαγωνίσματα).

Απλώς στο τέλος της χρονιάς έχει διαπιστωθεί ότι οι απολυτήριες εξετάσεις, οι οποίες, όπως είναι λογικό, προηγούνται των Πανελλαδικών, εντείνουν το άγχος των παιδιών και εξαιτίας αυτού του άγχους τα παιδιά αφιερώνουν ελάχιστη προσπάθεια γι’ αυτές, δεν τις αντιμετωπίζουν με τη δέουσα σοβαρότητα.

Ετσι, η πρόταση του ΙΕΠ είναι να εξεταστούν σε λιγότερα μαθήματα (Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία, Μαθηματικά, Ιστορία και Βιολογία). Στα υπόλοιπα καθιερώνεται και δεύτερο υποχρεωτικό ωριαίο διαγώνισμα, που θα πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια του δεύτερου τετραμήνου.

Η πρόταση αυτή εξασφαλίζει σημαντικό διδακτικό χρόνο στους μαθητές και στις μαθήτριες τόσο της Γ’ τάξης όσο και των υπόλοιπων τάξεων του Λυκείου. Και προφανώς η αύξηση του διδακτικού χρόνου έχει μεγάλη σημασία, γιατί συμβάλλει στη βελτίωση των μαθησιακών αποτελεσμάτων.

Πηγή : efsyn.gr

Read More

Τα σχέδια του υπουργείου Παιδείας για τα ΤΕΙ

Από το Ιόνιο και την Ηπειρο ξεκινάει το υπουργείο Παιδείας για να δημιουργήσει ένα νέο τοπίο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με συνεργασίες πανεπιστημίων, ΤΕΙ και ερευνητικών κέντρων, χωρίς να αποκλείονται και οι συγχωνεύσεις ιδρυμάτων. Ωστόσο, η ομοσπονδία των πανεπιστημιακών ΠΟΣΔΕΠ αντιδρά με οξύτητα στον σχεδιασμό, επικρίνοντας την ηγεσία του υπουργείου για «ψηφοθηρική προσπάθεια».

Ειδικότερα, έως τώρα έχουν προχωρήσει οι συζητήσεις για συνεργασία με την προοπτική της συνένωσης, ανάμεσα στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και το ΤΕΙ Ηπείρου και το Ιόνιο Πανεπιστήμιο και το ΤΕΙ Ιονίων Νήσων. Πληροφορίες της «Κ» αναφέρουν ότι έχουν ξεκινήσει ανάλογες συζητήσεις στο πανεπιστήμιο και το ΤΕΙ που εδρεύουν στη Δυτική Μακεδονία, ενώ τα ιδρύματα της Κρήτης μάλλον έχουν απορρίψει την προοπτική συνένωσης καθώς ήδη έχουν αναπτύξει συνεργασίες σε διάφορα επίπεδα.

Βεβαίως, προχωρά ο σχεδιασμός για την ίδρυση το 2018 του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, με συγχώνευση των ΤΕΙ Αθηνών και Πειραιώς, παρά τις αντιδράσεις επιμέρους τμημάτων για τη θέση που έχουν στη δομή του νέου ΑΕΙ.

Το ευρύτερο σχέδιο του υπουργείου είναι όσα τμήματα ΤΕΙ δεν επιλέξουν να συνενωθούν με κάποιο αντίστοιχο πανεπιστημιακό τμήμα, να παραμείνουν ως έχουν. Αυτό ωστόσο θα τα απομονώσει, οδηγώντας τα σε ακαδημαϊκό μαρασμό. Παράλληλα, τα ΑΕΙ θα μπορούν να ιδρύουν διετή προγράμματα, στα οποία το πρόγραμμα σπουδών θα έχει χαρακτηριστικά κατάρτισης, ενώ σε αυτά θα διδάξουν και καθηγητές των ΑΕΙ. Τα διετή προγράμματα θα αποτελούν ένα είδος αναβαθμισμένων ΙΕΚ, διά χειρός ΑΕΙ.

Από την πλευρά της, η ΠΟΣΔΕΠ αντέδρασε χθες με οξύτητα λέγοντας ότι «τον τελευταίο καιρό (με αφετηρία την εξαίφνης εξαγγελία του πρωθυπουργού τον Μάιο του 2017), παρατηρείται σειρά ανακοινώσεων του υπουργού για “πανεπιστημιοποιήσεις” των ΤΕΙ ή συγχωνεύσεις πανεπιστημίων με ΤΕΙ. Καμία σχετική συζήτηση δεν έγινε στο πλαίσιο του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία. Ο μετασχηματισμός των ΤΕΙ σε πανεπιστήμια θα μπορούσε να εξεταστεί στις περιπτώσεις τμημάτων τα οποία, τόσο σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού όσο και σε επίπεδο υποδομών, εξελίχθηκαν τα τελευταία χρόνια σε πολύ υψηλά επίπεδα ποιότητας και για τα οποία έχουν ωριμάσει οι συνθήκες να αναβαθμιστούν. Εδώ και χρόνια όμως (που βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία αναβάθμισης των ΤΕΙ) τείνει να δημιουργηθεί σημαντικό κενό στον τεχνολογικό τομέα της ανώτατης εκπαίδευσης και στις εφαρμογές των επιστημών και της τεχνολογίας στα αντίστοιχα επαγγελματικά πεδία, το οποίο δεν αντιμετωπίζεται από το υπουργείο, ωσάν να μην υπάρχει ως πρόβλημα. Συμπερασματικά, η “πανεπιστημιοποίηση” των ΤΕΙ είναι σοβαρό θέμα που αφορά την ανώτατη εκπαίδευση. Φοβόμαστε ότι εξελίσσεται μια ψηφοθηρική προσπάθεια της κυβέρνησης χωρίς βάθος και όραμα, χωρίς διάλογο, με αποσπασματικές διαδικασίες που δεν εντάσσονται σε έναν γενικότερο σχεδιασμό και με αμφιλεγόμενα μη ακαδημαϊκά κριτήρια».

Πηγή : kathimerini.gr

Read More

Πανελλήνιες: Μαμά-μπαμπά, εγώ δίνω εξετάσεις, όχι εσείς!

Πανελλήνιες: Μαμά-μπαμπά, εγώ δίνω εξετάσεις, όχι εσείς! 

Μαμά-μπαμπά, εγώ δίνω εξετάσεις, όχι εσείς!  Χαλαρά παιδιά, (σχεδόν) υστερικοί γονείς… “Πάλι με το κινητό παίζεις; Να δούμε τι κολοκύθια θα γράψεις αύριο…” “Κλείστο αμέσως και κοιμήσου, γιατί αύριο δεν θα μπορείς να λύσεις ούτε μισή άσκηση…” “Μήπως να το έκλεινες, τώρα που διαβάζεις, αυτό το ηλίθιο κατασκεύασμα…; Ανάθεμα σ’ αυτόν που το ανακάλυψε!” “Χαμήλωσέ το, βρε παιδί μου! Εσύ φοράς ακουστικά, κι εγώ ακούω τις μουσικές σου. Σ’ αυτή την ένταση είναι δυνατό να καταλάβεις τι διαβάζεις;… Με κοροϊδεύεις… Και κοροϊδεύεις και τον εαυτό σου… Καλύτερα να στείλεις το Yo….be και το F…οοk να δώσουν εξετάσεις… Καλύτερα από εσένα θα τα πάνε…” “Φέρτο αμέσως εδώ… Κινητό θα ξαναδείς μετά τις εξετάσεις…”

Ελάτε, μπαμπά-μαμά, ομολογήστε το: κάποια από τις παραπάνω φράσεις την έχετε σίγουρα πει, σίγουρα σκεφτεί, ή έχετε κάνει και χειρότερα… Βουτήξατε το κινητό του παιδιού και του επιτεθήκατε, θυμίζοντάς του όλα τα στραβά που έχει κάνει τα τελευταία 2, 3, 5 χρόνια, όλες τις μικρές “αποτυχίες” (απαίσια λέξη) του στις εξετάσεις που έχουν προηγηθεί. Κι έτσι σίγουρα του εξασφαλίσατε μια καλύτερη επίδοση στις αυριανές εξετάσεις. Του …φτιάξατε σίγουρα και την ψυχολογία, για να είστε σίγουροι πως θα γράψει απερίσπαστος/η από τη νέα τεχνολογία και θα συγκεντρωθεί καλύτερα χωρίς να κινδυνεύει να τον σαγηνεύσουν οι σειρήνες του διαδικτύου και να τον αυτο-καταστρέψουν οι κάθε λογής “γαλάζιες φάλαινες”.

Σίγουρα, το μετάνιωσε η μαμά που “βούτηξε” το τηλέφωνο του γιου της, νομίζοντας ότι χαζολόγαγε αυτό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όταν με τα ίδια της τα μάτια διαπίστωσε πως ο …ένοχος συνομιλούσε με τους συμμαθητές του για να διαπιστώσει αν όντως το κεφάλαιο Χ είναι εντός ύλης, ή αν εκείνη η …ρημάδα η άσκηση λύνεται έτσι ή αλλιώς… Βεβαιότατα, έφαγε τη “σφαλιάρα” του, ο αυστηρός μπαμπάς που απαίτησε και πήρε το κινητό και έβγαλε και τον υπολογιστή από το δωμάτιο της κόρης του, όταν εκείνη του είπε με εφηβικό θράσος: “Κι εσύ, και η μαμά, γιατί είστε όλη την ώρα στο …book, και δεν ανοίγεται και κανένα κανονικό βιβλίο, που είναι και πράγματα για την ηλικία σας;” Χωρίς καμία αμφιβολία, στήριξαν ψυχολογικά τα παιδιά τους και τους διασφάλισαν επιτυχία για τις αυριανές τους εξετάσεις!

“Να σου φτιάξω μια πορτοκαλάδα; Θα πιεις ένα χυμό; Μην ξεχάσεις τις βιταμίνες σου… Πάρε κι αυτό με τα Ω τάδε λιπαρά οξέα. Θα σε κάνει πιο συγκεντρωμένο. Πάρε κι αυτό το χαπάκι… Το βρήκα από το Διαδίκτυο. Μου είπε η ανιψιά του νονού της ξαδέρφης του θείου που -που είναι και γενικός γραμματέας στο υπουργείο- ότι θα σε βοηθήσει να γράψεις καλύτερα αύριο…(;;;)..” Μέχρι και οι διαφημιστές -πανέξυπνοι άνθρωποι, τους θαυμάζω και τους φοβάμαι- βγάλανε μήνυμα προς τα παιδιά να μη θυμώνουν με τους γονείς, όταν αυτοί προσπαθούν να βοηθήσουν με κάθε τρόπο τα βλαστάρια τους στην πνευματική τους προσπάθεια για τις κάθε είδους εξετάσεις… Τελικά, ποιος δίνει εξετάσεις και ποιος χρειάζεται φροντίδα;

Δυστυχώς για μένα, το βιώνω εδώ και χρόνια από δύο μετερίζια το πρόβλημα… Είμαι και γονιός και εκπαιδευτικός, -όπως και πολλοί από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές- και σφίγγεται το στομάχι μου κάθε φορά στις εξετάσεις, για πολλούς λόγους. Πότε μια είδηση για κάποιο παιδί που έβλαψε τον εαυτό του από την πολύ ψυχολογική πίεση… Πότε η πληροφορία πως ο τάδε άριστος μαθητής τα παράτησε και δεν πήγε καν να εξεταστεί. Πότε κάποια ασθενοφόρα που μετέφεραν λιπόθυμα κάποια παιδιά από εξεταστικά κέντρα. Πότε κάποιο αγόρι ή κορίτσι να δακρύζει μπροστά στους εξεταστές του ή να ξεσπάει σε λυγμούς, επειδή δεν μπορεί να απαντήσει στα ζητούμενα των εξετάσεων ή από φόβο για το τι θα πει στους γονείς του που περιμένουν στο σπίτι να τον εξετάσουν για το πώς τα πήγε σήμερα… Λες και δεν του φτάνουν τα σχόλια των φίλων του, του τύπου: “καλά ρε, χαζός είσαι; αυτό δεν έλυσες;… ήταν πανεύκολο… εγώ πάω για 20 (τρομάρα του…)” ή η στεναχώρια του που δεν είχε διαβάσει όσο καλά έπρεπε και παρασύρθηκε από κάτι…

Έχω την εντύπωση πως δεν “μεταφράζουμε” καλά τα μηνύματα που παίρνουμε από τα παιδιά, ως γονείς ή ως εκπαιδευτικοί και θεωρούμε πως οι μαθητές σήμερα “παραείναι χαλαροί”, λες κι εμείς στη θέση του παντογνώστη-κριτή τα ξέρουμε όλα, και κρατάμε το μέτρο και τον ζυγό της κρίσεως. Εμείς οι αλάνθαστοι…

Για να θυμηθούμε λίγο τις δικές μας εξετάσεις… Όχι αυτές που δίνουμε κάθε μέρα ως γονείς ή ως εργαζόμενοι για να εξασφαλίσουμε τον επιούσιο για μας και τα παιδιά μας, αλλά ας “μικρύνουμε”, κι ας έρθουμε κι εμείς στη θέση των μικρών εξεταζόμενων… Αλήθεια, εμείς πώς νιώθαμε τότε;… Την αλήθεια, θέλω… Όχι την ωραιοποιημένη εικόνα που έχουμε κρατήσει, -ειδικά όσοι έτυχε να σπουδάσουμε κιόλας- και συνηθίζουμε να τη μεταφέρουμε και στα παιδιά, λέγοντάς τους πολλές φορές τι καλά που τα καταφέραμε και πώς πετύχαμε και γράψαμε άριστα σ’ αυτό ή σ’ εκείνο το μάθημα… Γιατί δεν τους λέμε για τις αποτυχίες μας; Για τότε που γράψαμε κάτω από τη βάση; Για τα λάθη που κάναμε, για τις ασκήσεις που δεν μας βγήκαν; Ή για τη φορά εκείνη -θυμάστε;- που νομίζαμε ότι “σκίσαμε” και τα είχαμε κάνει…σαλάτα…

Μήπως φοβόμαστε να τα παραδεχθούμε, ή πρέπει να τους δώσουμε την ατσαλάκωτη εικόνα και το πρότυπο ότι πρέπει να τα καταφέρουν πάση θυσία; Λες και από τις εξετάσεις αυτές και μόνο κρίνεται το μέλλον τους. Αυτή η τοποθέτηση είναι εγκληματική. Τελεία και παύλα! Κι επειδή τα παιδιά μας θα δώσουν πολλές-πολλές εξετάσεις, ας αφήσουμε τις (σχεδόν) υστερικές και μονόχνωτες συμπεριφορές κι ας τους πούμε πως και η αποτυχία -μικρή ή μεγάλη αυτό είναι υποκειμενικό να το κρίνει κανείς- είναι μέσα στο “παιχνίδι” των εξετάσεων. Δεν έγινε και τίποτα… Πέφτουμε και συνεχίζουμε. Κι αν είμαστε τυχεροί και δεν πέσαμε σήμερα, δεν σημαίνει ότι δεν θα πέσουμε ποτέ… Καλύτερα να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα τα ενδεχόμενα. Κι ακόμη καλύτερα να στηρίζουμε τα παιδιά διακριτικά, αφήνοντάς τους το περιθώριο να αναπνεύσουν και να κάνουν τα λάθη τους.

Και αφού …μας θυμίσω, γι ακόμη μια φορά πως αυτή την περίοδο -κυρίως- τα παιδιά δίνουν εξετάσεις, σχολικές, να ευχηθώ: Καλή επιτυχία! (σ.σ. συνάδελφος ρώταγε, πριν λίγες μέρες, αν η επιτυχία μπορεί να είναι κακή!!!).

Κι αν δεν έρθει η επιτυχία σήμερα, δεν πειράζει… και η αποτυχία επιτρέπεται…Έστω, για λίγο!

Του Ανδρέα Ανδρικόπουλου, εκπαιδευτικού

Read More

Πραγματικά καλός μαθητής είναι αυτός που είναι καλά και στην υπόλοιπη ζωή του

Πραγματικά καλός μαθητής είναι αυτός που είναι καλά και στην υπόλοιπη ζωή του 

Το αργότερο από τη στιγμή που ένα παιδί ή μάλλον μια οικογένεια αρχίζει την εκπαιδευτική της σταδιοδρομία, τη στιγμή δηλαδή που περνάει την πόρτα του πρώτου εκπαιδευτικού ιδρύματος, που είναι ο παιδικός σταθμός ή το νηπιαγωγείο αρχίζει για πολλούς γονείς η αγωνία του πώς θα τα πάει το παιδί στο σχολείο. Πριν καλά-καλά τα παιδιά μάθουν να κρατάνε στα χέρια τους το μολύβι για να ζωγραφίσουν ανθρωπάκια, το μυαλό των γονιών τους επεξεργάζεται επιλογές σχολείων, συνδυασμούς εκπαιδευτκών δραστηριοτήτων, ξένων γλωσσών, μέσων που βοηθούν στην μάθηση.

Λουίζα Βογιατζή, Ψυχολόγος, Σύμβουλος Προσωποκεντρικής Προσέγγισης

Το σχολείο, το δημοτικό στην αρχή, γυμνάσιο και λύκειο αργότερα και πάει λέγοντας η οικογένεια το περιμένει με χαρά και κρυφή ή φανερή περηφάνεια αλλά και με λιγότερη ή περισσότερη ένταση. Το αν το παιδί θα είναι καλός μαθητής είναι κάτι που μοιάζει να συνδέεται με πολλούς παράγοντες της ζωής, της δικής του καταρχήν αλλά και ολόκληρης της οικογένειας. Η προσωπική εξέλιξη αλλά και η ευημερία της μετέπειτα ζωής του παιδιού συναρτάται με τις σχολικές του επιδόσεις, την επιβεβαίωση των νοητικών του ικανοτήτων αλλά και των παιδαγωγικών ικανοτήτων των γονιών, την επιβεβαίωση των επιλογών τους και βέβαια, η καθημερινή ικανοποίηση, ευημερία και ηρεμία τόσο του ίδιου του παιδιού όσο και της οικογένειας ολόκληρης είναι συνυφασμένη με το πόσο καλά τα πάει στο σχολείο.

Κάθε γονιός λοιπόν θα ευχόταν τα παιδιά του να είναι καλοί μαθητές. Τι είναι όμως ακριβώς αυτό και σημαίνει «καλός μαθητής» για όλους το ίδιο;

Ο πιο καλός ο μαθητής…

Τι σημαίνει καλός μαθητής; Μα πολύ απλό, θα έλεγαν οι περισσότεροι. Είναι ο μαθητής που είναι επιμελής, συνεπής στις σχολικές του υποχρεώσεις, δεν έχει ίδιος και δεν δημιουργεί προβλήματα στο σχολείο ούτε με τους δασκάλους ή καθηγητές ούτε με τους συμμαθητές του και γενικά έχει καλές επιδόσεις, παίρνει καλούς βαθμούς, δεν δυσκολεύεται ιδιαίτερα στις εξετάσεις. Όλα αυτά είναι πολύ σωστά και κατανοητά δεν παύουν όμως να αποδίδουν μια αρκετά στατική εικόνα αυτού που ονομάζουμε «καλό μαθητή» αγνοώντας έτσι τους δυο βασικότερους και πολύ ζωντανούς παράγοντες που διαμορφώνουν, ο καθένας με τον τρόπο του την έννοια αυτή: τα παιδιά, τους ίδιους δηλαδή τους μαθητές από τη μια και τους γονείς από την άλλη.

Δεν μπορούμε όμως να αγνοήσουμε ότι όταν μιλάμε για καλούς μαθητές μιλάμε για παιδιά και συγκεκριμένα παιδιά ηλικίας από 6 ως 18 ετών. Αυτά τα δώδεκα χρόνια της σχολικής σταδιοδρομίας είναι χρόνια διαρκούς και πολύ ραγδαίας ανάπτυξης, χρόνια συνεχόμενων αλλαγών στην προσωπικότητα, τον συναισθηματικό κόσμο, το γνωστικό επίπεδο, τις αντιδράσεις, τη συμπεριφορά του κάθε παιδιού. Αυτές όλες οι αλλαγές, οι έντονες και συνήθως αναπάντεχες μεταπτώσεις στον τρόπο που κάθε παιδί βιώνει τον κόσμο γύρω του και μέσα του, δεν είναι απλά, μικρά, δευτερεύοντα μικροπροβληματάκια που πρέπει να ξεπεραστούν το γρηγορότερο για να συνεχίσει το παιδί να είναι λειτουργικό και αποτελεσματικό στις μαθητικές του υποχρεώσεις, αλλά είναι το «εδώ και τώρα» η καθημερινή, ζωντανή και συχνά πολύ δύσκολη πραγματικότητα του.

Aπό την άλλη μεριά έχουμε τους γονείς. Είναι αυτοί που έχουν τις προσδοκίες, τα όνειρα που, όσο στεγνό και άχαρο κι αν ακούγεται, έχουν «επενδύσει» με πολλούς τρόπους στο παιδί ή τα παιδιά τους και περιμένουν, και μέσα από τις επιδόσεις του στο σχολείο (αν όχι κυρίως μέσα απ’ αυτές), να «ανταμειφθούν», να δουν τις προσπάθειες τους να καρποφορούν. Για τους γονείς το «καλός μαθητής» είναι συχνά πολύ προσωπική υπόθεση.

Καταρχήν είναι η αγνή χαρά και ικανοποίηση να βλέπουν το παιδί τους να τα καταφέρνει και να μην δυσκολεύεται, είναι όμως και πολλά άλλα. Είναι προσωπική επιβεβαίωση ότι τα έχουν καταφέρει καλά σαν γονείς, είναι μια πολλές φορές αβάσιμη ανακούφιση ότι το παιδί τους εξασφαλίζει ένα σύμφωνα με τα κριτήρια τους καλό μέλλον, είναι «ξόρκι» για τις δικές τους κακοτυχίες ή αποτυχίες («εσύ θα καταφέρεις αυτό που δεν κατάφερα εγώ»), είναι «τρόπαιο» σε ανταγωνιστικά παιχνίδια με άλλους, είναι τροφή για την ματαιοδοξία τους.

Ο καλός μαθητής λοιπόν είναι αυτός που ξεπερνάει ακάθεκτος όλες τις δυσκολίες και τις μεταπτώσεις της ηλικίας του και συνεχίζει να «φέρνει καλούς βαθμούς» εκπληρώνοντας έτσι τις προσδοκίες των γονιών του.

Υπάρχουν παιδιά που το καταφέρνουν. Γιατί έτσι είναι φτιαγμένα, γιατί στάθηκαν σε μερικά πράγματα τυχερά, γιατί είχαν πάντα την κατάλληλη στήριξη. Υπάρχουν όμως και άλλα που δεν τα καταφέρνουν. Που το να είναι πάντα καλοί μαθητές κάποια μέρα το ξεπληρώνουν αρκετά ακριβά.

Οι γονείς της Έφης, 19 ετών τώρα, μιλούν γι’ αυτό που έζησαν με την κόρη τους που ήταν πάντα υποδειγματική μαθήτρια: « οι καλοί της βαθμοί μας επιβεβαίωναν ότι της αρέσει αυτό που κάνει και πιστεύαμε ότι όλες της οι προσπάθειες ήταν φυσιολογικές εφόσον ήθελε και ή ίδια από μικρή να γίνει γιατρός σαν εμάς. Έτσι δεν ανησυχήσαμε όταν σταμάτησε στην πρώτη λυκείου το πιάνο που το αγαπούσε τόσο πολύ για να διαβάζει περισσότερο. Παραπονιόταν συχνά ότι είναι κουρασμένη κι εμείς φροντίζαμε απλώς να κοιμάται αρκετά, σαν να μην ήταν μια έφηβη που χρειάζεται κι άλλα πράγματα, φίλους, παρέα, ανεμελιά, γέλιο. Όταν αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι έχει μείνει η μισή κι αυτό δεν είναι από κοκεταρία μόνο, ήταν ήδη αρκετά αργά, είχε νευρική ανορεξία κι έπρεπε να νοσηλευτεί. Αν ξέραμε τότε θα είχαμε σταθεί πολύ πιο κοντά της, θα την είχαμε στηρίξει για να μην είναι τόσο καλή μαθήτρια».

Η μητέρα του Γιώργου που είναι 14 ετών μιλάει για κάτι παρόμοιο: «Το ότι ήταν καλός μαθητής ήταν για μας απόδειξη ότι όλα πάνε καλά. Είχαμε μπερδέψει το παιδί Γιώργο με τον μαθητή. Το ότι δεν πήγαινε σινεμά ή βόλτα με τους φίλους του, ότι είχε απομονωθεί, δεν μας απασχολούσε ιδιαίτερα γιατί λέγαμε ότι αν είχε προβλήματα θα έπεφταν και οι σχολικές του επιδόσεις. Πόσο έξω μπορεί να πέφτει κανείς σαν γονιός. Όταν άρχισαν οι εφιάλτες και ο παιδοψυχολόγος μας μίλησε για κατάθλιψη τότε δυστυχώς το καταλάβαμε.»

Ίσως λοιπόν είναι απαραίτητο να αναθεωρήσουμε κάπως τις αντιλήψεις περί καλών μαθητών και να τις προσαρμόσουμε στο κάθε παιδί ξεχωριστά.

Καλός μαθητής είναι αυτός που τα καταφέρνει με το σχολείο και τα μαθήματα αλλά όχι σε βάρος της προσωπικής του ευτυχίας, όταν δηλαδή υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στις σχολικές επιδόσεις αλλά και την ευχαρίστηση, το παιχνίδι, την παρέα με συνομηλίκους, την τεμπελιά και το χασομέρι, απαραίτητο συστατικό ιδιαίτερα της εφηβικής ηλικίας.

Είναι όχι μόνο άχρηστο αλλά και πολύ επικίνδυνο να είναι κάποιος πρώτος μαθητής και μια μέρα να αναγκαστεί να εγκαταλείψει επειδή «κάηκε το σύστημα». Καλός μαθητής είναι κι αυτός που οι επιδόσεις του δεν είναι πάντα οι ίδιες αλλά μπορεί να πέφτουν όταν κάτι σοβαρό τον απασχολεί χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήρθε η συντέλεια του κόσμου ούτε για τους γονείς του και κατά συνέπεια ούτε για τον ίδιο.

Καλός μαθητής είναι κι αυτός που είναι καλός σε ορισμένα μαθήματα και σ’ άλλα λιγότερο. Καλός μαθητής είναι κι αυτός που παίρνει μέτριους βαθμούς και είναι ευχαριστημένος, έχει ενδιαφέροντα, πράγματα που αγαπάει και προσπαθεί γι’ αυτά, έστω κι εξωσχολικά. Ίσως πρέπει να γίνουμε λίγο πιο γενναιόδωροι με τον τίτλο του καλού μαθητή και να τον διευρύνουμε.

Πολλές έρευνες πάνω στους έφηβους και νέους ενήλικες διαπίστωσαν: Μόνο 25% περίπου των εφήβων θεωρούν τις εξαιρετικές σχολικές επιδόσεις πολύ σημαντικές για να τα καταφέρουν στη ζωή τους. Άλλοι τόσοι πιστεύουν ότι οι καλοί βαθμοί είναι σημαντικοί αλλά όχι πρωταρχικής σημασίας για την κατοπινή πορεία ενός ανθρώπου. Το υπόλοιπο 50% των νέων είναι πεπεισμένοι ότι οι σχολικοί βαθμοί δεν έχουν σημασία για την επαγγελματική σταδιοδρομία, μελλοντικούς μισθούς και αναγνώριση. Μήπως δεν έχουν και πολύ άδικο;

Καλός μαθητής είναι μόνο ο πρώτος μαθητής ή αυτός που είναι ανάμεσα στους πρώτους; Δυστυχώς, εμείς οι γονείς σπρωγμένοι εν μέρει από τις προσωπικές μας φιλοδοξίες κι εν μέρει από το σχολικό σύστημα τείνουμε να παίρνουμε σαν βασικότερο κριτήριο αξιολόγησης του καλού μαθητή τις μελλοντικές πιθανότητες που έχει (όπως τις εκτιμάμε βέβαια οι ίδιοι χρόνια πριν) να πάει καλά στις εκάστοτε πανελλήνιες και να μπεί σε μια «καλή σχολή». Ίσως όμως, για το καλό των παιδιών κυρίως, να είναι προτιμότερο να αξιολογούμε τις σχολικές επιδόσεις την κάθε στιγμή χωρίς ν’ αλλοιθωρίζουμε προς το μέλλον, σύμφωνα με τις προσπάθειες που καταβάλλουν, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και τις υπόλοιπες «επιδόσεις» σε άλλους τομείς της ζωής τους.

Η «συνταγή»;

Μιλώντας λοιπόν γι’ αυτόν τον πιο «διευρυμένο» καλό μαθητή μπορούμε να δούμε τι χρειάζεται και τι μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί να τα πηγαίνει καλά στο σχολείο.

Τα παιδιά χρειάζονται ενθάρρυνση για να γίνουν αυτόνομα

Το σχολείο είναι δουλειά του παιδιού. Μια σχολική σταδιοδρομία που αρχίζει με «έχουμε να κάνουμε μαθήματα» και συνεχείς παραινέσεις των γονιών στο παιδί για να μελετήσει μπαίνει πάνω σε κακές βάσεις. Η αυτονομία μαθαίνεται σιγά-σιγά πριν και μετά την αρχή στο σχολείο, όταν οι γονείς εμπιστεύονται τα παιδιά τους και τα ενθαρρύνουν να κάνουν πράγματα μόνα τους, να συμμετέχουν ανάλογα με την ηλικία τους σε δουλειές του σπιτιού, να έχουν φίλους και να διαχειρίζονται τις σχέσεις τους. Η αναγνώριση και εκτίμηση αυτού που προσπαθεί ένα παιδί είναι κάτι στο οποίο χρειάζεται μεγάλη γενναιοδωρία εκ μέρους των γονιών και ίσως κάτι παραπάνω. Πρέπει να είναι όσο πιο ειλικρινής γίνεται. Ένα καθήκον των γονιών είναι να αναγνωρίσουν μέσα τους και να μετριάσουν όσο γίνεται την τελειομανία και την υπέρμετρη φιλοδοξία τους σε σχέση με τα παιδιά τους, γιατί δεν υπάρχει το τέλειο παιδί όπως δεν υπάρχουν οι τέλειοι γονείς. Σχετικά με τα μαθήματα του σχολείου αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εμπιστευθούμε το παιδί ότι θα βρει τον δικό του ρυθμό και τρόπο και ότι όσο περισσότερη η πίεση τόσο λιγότερες οι πιθανότητες ότι θα συμβεί αυτό.

Βοήθεια στην οργάνωση της δουλειάς

Αυτό φυσικά δεν είναι εύκολο γιατί η ανησυχία των γονιών βάζει σε δοκιμασία την υπομονή τους. Επειδή όμως οι φωνές και ο θυμός τελικά δεν έχουν κανένα θετικό αποτέλεσμα είναι πιο ουσιαστικής σημασίας να βοηθήσουν το παιδί τους να βρει τρόπους να είναι πιο συστηματικό. Να βρεί πού του αρέσει να διαβάζει, ποια ώρα, να μην το αφήνουν περισσότερο από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα (ανάλογο της ηλικίας του, π.χ. όχι παραπάνω από μισή με μία ώρα στην πρώτη τάξη, μία με μιάμιση στη δευτέρα και την Τρίτη κοκ.), να κοιτάει πρώτα τι έχει και μετά ν’ αρχίζει, να κάνει μικρά ενδιάμεσα διαλείμματα, να εναλλάσσει γραπτές με προφορικές ασκήσεις για να μένει συγκεντρωμένο. Όλα αυτά είναι ουσιασικής σημασίας και πολλά παιδιά πελαγώνουν γιατί δεν μπορουν να οργανώσουν τη μελέτη τους και όχι τόσο γιατί δυσκολεύονται με το περιεχόμενο.

Τα παιδιά χρειάζονται τη στήριξη των γονιών.

Προσοχή όμως: όχι για να τους υπενθυμίζουν συνέχεια ότι έχουν κι άλλα μαθήματα, ότι δεν τα πήγαν αρκετά καλά στην τελευταία ορθογραφία ή στο τεστ και για να τα κρατάνε καθισμένα 4 ώρες στην καρέκλα μέχρι να τελειώσουν τη μελέτη τους. Χρειάζονται τους γονείς για βοήθεια σε ό,τι δεν καταλαβαίνουν και δυσκολεύονται. Για να έχουν ένα ανοιχτό αυτί όταν έστω και μικροπροβληματάκια με τη συμμαθήτρια, τη δασκάλα, τον γυμναστή, τον καλύτερο φίλο, τον καθηγητή της χημείας τους προκαλούν ανησυχία, ένταση, λύπη.

Ο ρόλος των γονιών είναι να μην συγχέουν τον μαθητή με το παιδί και να δίνουν στο παιδί τους να καταλαβαίνει ότι μια αποτυχία στο σχολείο δεν σημαίνει γι’ αυτούς ότι απογοητεύονται απ’ αυτό ή ότι κλονίζεται η αγάπη τους γι’ αυτό. Αυτό μπορεί πολλοί γονείς να το θεωρούν αυτονόητο «αλλίμονο, εγώ το παιδί μου το αγαπάω ό,τι κι αν κάνει, ό,τι μαθητής κι αν είναι» πολύ συχνά όμως άλλα μηνύματα του δίνουν. Με την πρόθεση να του δείξουν ότι «πρέπει να το πάρει στα σοβαρά», το τιμωρούν, το μαλώνουν ή δείχνουν μόνο την δυσαρέσκεια και την απογοήτευση τους χωρίς να προσπαθήσουν καν να καταλάβουν πώς είναι για το ίδιο το παιδί και να το βοηθήσουν. Για να ξεπεράσουν όμως τις δυσκολιες τους τα παιδιά χρειάζονται ανθρώπους που ενδιαφέρονται να ακούσουν και να καταλάβουν. Με τον τρόπο αυτό μαθαίνουν να ζητούν βοήθεια όταν την χρειάζονται και να μην εγκαταλείπουν όταν κάτι δεν πάει καλά. Χρειάζονται γονείς που καταλαβαίνουν ότι πραγματικά καλός μαθητής είναι μόνο αυτός που είναι καλά και στην υπόλοιπη ζωή του.

Πηγή : themamagers.gr

Read More

Τα δύσκολα ΠΡΕΠΕΙ ενός καθηγητή..

Τα δύσκολα ΠΡΕΠΕΙ ενός καθηγητή..

Και μπαίνεις λοιπόν το πρωί στην τάξη με την καλημέρα σου (που δεν επιστρέφετε πάντα από όλους τους παρευρισκόμενους) για να συνυπάρξεις με 20 διαφορετικά άτομα “ανακαλύπτοντας” ένα κοινό κώδικα επικοινωνίας.

Και αρχίζουν λοιπόν τα ΠΡΕΠΕΙ:

Θα ΠΡΕΠΕΙ λοιπόν:

• Να μεταφέρεις γνώση, να εμπνεύσεις και να εμπιστευτείς.
• Να δημιουργήσεις σκέψη ικανή να απαντήσει σε ερωτήματα όταν η πλειοψηφία έχει την αίσθηση ότι Googl-αρωντας βρίσκει όλες τις απαντήσεις που θέλει.
• Να κρατήσεις ισορροπίες με παιδιά, γονείς και διοίκηση. Α, υπάρχει και ο εαυτός σου βέβαια..
• Να έχεις υπομονή και ανεκτικότητα.
• Να αποδεχτείς καταστάσεις με τις οποίες διαφωνείς.
• Να αναφέρεσαι στην έννοια του συνειδητού σεβασμού προς άλλους όταν  “έξω” επικρατεί η συνειδητή περιφρόνηση του εμείς.
• Να τονίσεις την αναγκαιότητα της ύπαρξης κανόνων στην ομαδική συμβίωση όταν η “ατμόσφαιρα” επιμένει να τους αγνοεί.
• Να υμνείς την δημοκρατία όταν στην καθημερινότητα (πράξη) όλο και πιο σπάνια συναντάται.
• Να πείσεις για την ανάγκη παιδείας όταν το περιβάλλον την αγνοεί προωθώντας άλλες μεθόδους “ανάπτυξης και ευημερίας”. . .
• Να υπερθεματίζεις για το απαραίτητο της απόκτησης “εφοδίων” στη ζωή όταν η λέξη αξιοκρατία μοιάζει παρωχημένη.
• Να ελέγξεις, επιβληθείς και ανταποκριθείς με μόνο όπλο στη φαρέτρα σου την προσωπικότητά σου.
• Να είσαι αυτός γενικά που ΠΡΕΠΕΙ στο χώρο, λες και δεν υπάρχει ο προσωπικός σου χώρος..

Είναι όμως αυτό που επέλεξες (κανείς δεν σε ανάγκασε να το ακολουθήσεις), αυτό που σου αρέσει, σε εκφράζει, αυτό που δεν θα άλλαζες, και είναι αυτό που πάλι θα διάλεγες αν τώρα ξεκινούσες τη  καριέρα σου.

Παλεύεις (όπως και πολλοί άλλου στους δικούς τους εργασιακούς χώρους) για να ανταπεξέλθεις στα παραπάνω ΠΡΕΠΕΙ. Πιστεύεις ότι έτσι συμβάλλεις σε ένα καλύτερο αύριο.

Εκτός όμως και από άλλα ΠΡΕΠΕΙ που το “περιβάλλον” σου προσθέτει, περιμένεις και κάτι που θυμίζει ΜΠΡΑΒΟ. Όχι με τη “στενή” έννοια της λέξης, αλλά με αυτή της αναγνώρισης του (όχι και τόσο εύκολου) έργου σου.

Και αυτό, όχι επειδή μέσα σου δεν ξέρεις ότι το δικαιούσαι, αλλά για να συνεχίσεις να είσαι καλός δάσκαλος.

Πηγή : man-anastopoulos.gr

Read More